Ernesto Che Guevara Şiirleri

Ernesto Che Guevara Şiirleri



Che hep insan kurtarmanın peşinden mi gitmişti? Önce hekim sonra devrimci olarak... Ölecek olan hastalarına şiir yazan bir doktor hiç tanıdınız mı?

1955’te yazdığı şiirde

“Öleceksin yaşlı Maria
Doğruları söylemem lazım sana
Acılarla dizili bir tespih gibi hayatın

Bir seveni, sağlığı ya da parası olmayan
Yalnız açlık olan paylaşılacak
Beklentilerini konuşacaktım seninle”

demişti.

2007’de onun 20’den fazla şiirinin yer aldığı bir kitap Guatemala’da yayımlandı. Peki, bu genç şair kendi yaşamını da bir şiir olarak mı kurgulamıştı? Jean Paul Sartre hem eylem hem düşünce adamı olan Che için “yüzyılın en eksiksiz insanı” dememiş miydi?

Che, Küba devrimine katılır; elçi ve bakan olur. Bir gün gelir, Bolivya’ya gerilla mücadelesine gitmeden önce, orada öleceğini öngörerek çocuklarına yazar: “Özellikle dünyanın herhangi bir yerinde işlenen herhangi bir haksızlığı kalbinizin derinlerinde daima hissedebilin!” Vahşi yaşam programlarını seyrede seyrede, güçlülerin güçsüzü yenmesinin hayvanların değil de insanın doğası zannedildiği günümüzde bu sözler fazla mı insanca (!)

Fidel'e Şarkı

haydi gidelim,
ateşli peygamberi şafağın,
gizli patikalardan ulaşalım
o yeşil timsahı kurtarmaya, aşkla sevdiğin.
haydi gidelim,
isyankar ve marslı yıldızlarla dolu
cepheyle aşağılanmayı bozguna uğratarak
zafere erişmeye ya da ölümle buluşmaya yemin edelim.
duyulduğunda ilk atış sesi ve uyandığında
çalılıklar bakirelere yaraşan bir şaşkınlıkla,
orada, yanıbaşında, olgun savaşçılar olarak,
bulacaksın bizi.
saçıldığında sesin dört rüzgara doğru
adalet, ekmek, özgürlük, tarım reformu,
oradai yanıbaşında, aynı vurgularla,
bulacaksın bizi.
ve yerini bulduğunda bunca emeğin sonunda
zalime karşı doğruluğun uğraşı,
orada, yanıbaşında, bekçilik edeeken mücadelenin sonuçlarına,
bulacaksın bizi.
yaralı böğrünü yaladığı gün canavar
milliyetçi bir mızraktır onu orada vuran,
orada, yanıbaşında, gururlu yüreklerimizle,
bulacaksın bizi.
sanma ki bozabilirler bütünlüğümüzü
rüşvetle kuşanmış yaldızlı bitler,
tek istediğim bir tüfek, mermiler ve bir siper.
başka hiçbir şey.
ve şayet engellerse yolumuzu demir,
amerika tarihine geçen
gerillaların kemiklerini örtmek için
bir mendil isteriz kübalıların gözyaşlarından.
başka hiçbir şey.

Ernesto Che Guevara

Tomas’la Vedalaşma

Sanadır, kuşatılmış arkadaşım,
ak dağların berrak sularına,
batık gemi düşünün seni bağladığı yere
gider ayrılık şarkım.

Uyandım bugün
yelkenlerimde kanatlanma arzusuyla,
haberleşme mumları tutuyorum
duygusuz pusulanın gösterdiği
zaman limanına giderken gemi.

Dilimi rüzgara veriyorum
sözcüklerini gergin gergin tutmak,
taze acılarından bir şeyler alıp götürmek için
yaşamakta olduğun şaşkınlıkları paylaşmaya.
Yastığını yeşerten
bahar da yitti gitti.

Ayrılışımı kastetmiyorum,
artık yol almayan gemin için diyorum.

Anlıyorum seni kırık kanatlı kırlangıç,
isterdim Kastilya çeşmesine götürmek,
başa çıkabileceğin güçle donatmak.

Olaylara eğilmiş bir doktor olsam bile
onları değiştiremiyor, ancak anlayabiliyorum.
Bununla birlikte sihirli bir çözümüm var,
Bolivya'da bir madende,
belki de Şili'de, Peru veya Meksika'da
ya da yıkılmış Sonora İmpataratorluğunda,
Afrika Brezilya'sının siyahi bir limanında ya da
belki de her noktada bir kelime
öğrendiğimi sanıyorum.

Bu çözüm çok basit,
etrafıyla ilgilenme, saldır tepeye.
Birleştir genç ellerini yaşlı kayayla,
günden güne ufak dalgalar halinde
kıpırdayan kırmızı mercanlara nabzını daya.

Günün birinde, hatıram ufuğun ötesinde
bir yelkenli olsam bile
ve senin hatıran belleğimde demirleyen
bir gemi olsa bile
geleceğe doğru neşeyle yürüyen
ufuktaki kızıl yoldaşları gördüğümde
şaşkınlıkla haykırmaya başlayacak kuşluk vakti.
O korkunç ve beyaz soğukkanlı kötüler
şaşkınlığa uğramış gece gibi gerisin geri dönecekler.

İşte o zaman, dört duvar arasında
solgun şair,
evrenin şarkıcısı olacaksın
ve sen bahtı kara, ince ruhlu, hasta şair
halkın güçlü şairi olacaksın

Ernesto Che Guevara

Yaşam ve İnsan için herşey