Kelimelerin Büyüsü: Doğruyu Söylemenin Gücü
Kelimeler, düşüncelerimizin giysisi, duygularımızın aynasıdır. Bazen bir tek söz, bir insanın hayatını değiştirebilir; bir yüreği ısıtabilir ya da tam tersine, bir umudu söndürebilir. İşte bu yüzden, bir çocuğa “Yalan söyleme!” demek yerine “Doğruyu söyle!” demeyi seçmek, sandığımızdan çok daha derin bir anlam taşır. Çünkü kelimeler sadece ses değildir; onlar, bir ruha dokunan sihirli dokunuşlardır.
“Yalan söyleme!” dediğimizde, neyi durdurmaya çalışıyoruz? Bir yanlışı, bir hatayı, bir gölgeyi işaret ediyoruz. Ama bu söz, çocuğun zihninde bir yasakla yankılanır; bir korku, bir suçluluk hissi uyandırabilir. Oysa “Doğruyu söyle!” dediğimizde, bir kapı açıyoruz. Bir davette bulunuyoruz. Çocuğa, cesaretle adım atabileceği bir yol gösteriyoruz. Bu, bir engelden çok bir hedef sunar; bir “hayır”dan çok bir “evet” taşır. Kelimelerin gücü tam da burada saklı: Biri karanlığa işaret ederken, diğeri ışığı çağırır.
Çocuklar, dünyayı bizimle öğrenir. Onların gözünde kelimeler, henüz şekillenmemiş birer tohumdur. “Yalan” kelimesini duyduklarında, zihinlerinde o kavram büyür, kök salar. Ama “doğru”yu işittiklerinde, içlerinde bir iyilik çiçeği açar. Biri onları durdurur, diğeri ise uçmalarına izin verir. Hangisini seçerdiniz? Bir çocuğu korkuyla mı büyütmek istersiniz, yoksa güvenle mi?
Kelimeler, birer ayna gibidir. Biz neyi yansıtırsak, karşımızdaki de onu görür. “Yalan söyleme!” derken, çocuğa “Sen yanlış yaparsın” mesajı verebiliriz, farkında bile olmadan. Ama “Doğruyu söyle!” dediğimizde, “Sen iyi birisin, sende bu güç var” diyoruz. Bu, bir uyarıdan çok bir inançtır. Ve inanılan çocuklar, inanılmayanlardan daha güzel bir dünya kurar.
Hayat zaten yeterince karmaşık. Her gün bir sürü “yapma” ile çevriliyiz: Şunu yapma, bunu söyleme, öyle durma… Ama ya “yap” desek? “Sev, gül, paylaş, doğruyu söyle…” İşte o zaman kelimeler, bir zincir olmaktan çıkar, bir kanat olur. Bir çocuğa “Doğruyu söyle!” dediğinizde, ona sadece bir talimat vermiş olmazsınız; ona bir hediye sunarsınız. Dürüstlüğün, cesaretin, içtenliğin hediyesini.
Belki de mesele şu: Kelimelerle neyi beslediğimiz, yarın neyi biçeceğimizi belirler. “Yalan”ı büyütürsek, gölgeler artar. “Doğru”yu büyütürsek, ışık yayılır. Bir çocuğun gözlerine bakarken, ona neyi miras bırakmak istersiniz? Bir korkuyu mu, bir gücü mü? Ben ışığı seçerdim. Çünkü kelimelerin büyüsü, bizim elimizde. Ve bir “Doğruyu söyle!” ile başlayacak o güzel dünya, belki de bir çocuğun minik yüreğinden filizlenecek.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder