Beynimiz bizi doğal olarak savunmacı yapar, ancak daha fazla alçakgönüllülük geliştirmek için atabileceğimiz adımlar var.
Yıllar önce, alçakgönüllülük üzerine araştırmamla ilgili ilk medya röportajımı yaptığımda, bir görüşmeci alçakgönüllülük üzerine çalışmamın beni gerçekten daha alçakgönüllü yapıp yapmadığını merak ediyordu. Beni ne kadar mütevazı biri olarak algıladığını görmek için karıma sormamı istedi. 1’den 10’a kadar bir derecelendirme vermesini istediğimde karım bana 4 verdi.
Mahcubiyetim yerini savunuculuğa bıraktı. Gerçekten kafam karışmıştı - neden alçakgönüllü değildim? Alçakgönüllü niteliklerimi ve eylemlerimi listeleyerek alçakgönüllülüğümün gerekçelerini sıralamaya çalıştım (ironi tam yerinde), ancak bu başlangıçtaki savunmacılık, geçici bir süre için bu geri bildirimi gelişme göstermenin bir yolu olarak kullanmamı engelledi. Kendi tevazu eksikliğimi göremiyordum.
Alçakgönüllülük konusunda bir uzmanın bile açık görüşlü olması ve savunuculuğunu azaltması için çok çabalaması gerekir. Peki ne gereği var?
Alçakgönüllülük, önemsenmeyen ama çok önemli bir insan erdemidir. İnsanlar, bir ölçüde güveni ve güvenilirliği işaret ettiği için alçakgönüllü bir partneri veya arkadaşı tercih ederler. Entelektüel olarak ilerlemek için, toplum ya da birey olarak, bildiklerimizi ve daha da önemlisi bilmediklerimizi kabul etmeli, meraklı, yeni fikirlere açık ve dinlemeye hevesli olmalıyız. Aynı şekilde, kendi kültürel dünya görüşümüzün dünyayla ilişki kurmanın çeşitli yollarından sadece biri olduğunu kabul etmek ve öğrenme arzusu ve çeşitliliğin takdiriyle diğer bakış açılarıyla tanışmak, giderek daha küresel ve birbirine bağlı hale gelen dünyada yön tayin etmemize yardımcı olur.
Savunma içgüdülerimizi evcilleştirmeyi öğrendiğimizde, kendimizi alçakgönüllülüğün sunabileceği tüm faydalara açarız.
Neden bu kadar savunmacıyız?
Doğal olarak savunmacı olmamız insan olmamızla ilgili sert
