Şehirler gizler binalarının arkasında yatan fakirlerini ve sefasını süren güçlü zenginlerini. Ne lüks arabalar vardır içi doldurulamamış ve nice yüzler maskelerinin arkasında kalmak zorunda bırakılmış. Ne sesler, ne yetenekler vardır; yırtık paçalarıyla kendi çevresinde anlam bulmaya çalışan. Dolu gösterilen boşlar, boyalarının arkasında saklananlar. Çığlıklar vardır bazen de, seslerini duyurmaya çalışan…
Yeni karşılaştığımız insanları, olayları veya durumları, ilk bakışta gördüklerimizle değerlendirmeye ve değerlendirmeye devam etmeye pek bir meyilliyiz bilir misiniz? Eğer bunu fark etmezsek, bir süre daha böyle devam ederiz. Lütfen bunu fark eder misiniz?
“Elde var olan bilgiler ışığında değerlendirme yapılır.” der bazıları. Ona ne şüphe! Lakin bilinmeli ki; henüz öğrenemediğimiz değerler de vardır belki derinlerde.
İlk kez gördüğünüz insanları neye göre değerlendirirsiniz?
Eli, yüzü, ayakkabısı, elbisesi… İlk görüştüğünüz zamanlarda gülümsememesi veya kahkahalarından geçilmemesi mi? Sonra ne olacak peki? Size gülümseyene kadar somurtkan, sakin kalana kadar vıcık vıcık damgası mı vuracaksınız onlara? Cevabınız evetse, lütfen yazının devamını okumayın. Zamanı gelmemiştir.
Aykırı bir şeyler söyleyeceğim belki şimdi…
